Radiofrequentie-identificatie (RFID) wordt vaak bestempeld als een nieuwe trend. RFID is een contactloze technologie waarmee op afstand en zonder visueel contact transponders, in het algemeen “tags” genoemd, geïdentificeerd en/of geauthenticeerd kunnen worden. Deze technologie werd voor het eerst gebruikt tijdens de Tweede Wereldoorlog, en wordt vandaag gebruikt voor tal van toepassingen zoals bij het openbaar vervoer, antidiefstalsystemen voor wagens, identificatie van dieren, of voor elektronische paspoorten.
Het is moeilijk om RFID nauwkeurig te definiëren, omdat iedereen zijn eigen visie erop heeft. In het bijzonder blijft de grens tussen RFID en contactloze chipkaarten vaag. De producenten van de chipkaart verkiezen in het algemeen om een onderscheid te maken tussen de twee concepten, omdat de term RFID aan zwakke beveiliging doet denken. Daartegenover staan de producenten van RFID die contactloze chipkaarten beschouwen als een soort identificatie via radiofrequentie.
Dit document beschrijft het domein van de RFID, van het ontstaan tot de mogelijke toepassingen, zonder de gebruikte technologie te vergeten met in het bijzonder de fysieke eigenschappen van tags.