Centraal in het debat rond High Availability staat het zogenaamde “CAP theorema” dat stelt dat de consistentie van gegevens en beschikbaarheid niet beide kunnen gegarandeerd worden en bijgevolg strikt tegen elkaar afgewogen moeten worden. Concreet komt het erop neer dat systemen niet op elk ogenblik over de meest up-to-date informatie kunnen bezitten, als men hoge beschikbaarheid vereist.

Hoewel dit onoverkomelijk en dramatisch lijkt, kan men dit euvel in praktijk vaak verhelpen op voorwaarde dat men hier reeds tijdens de requirements analyse rekening mee houdt. De levensduur en vluchtigheid van de gegevens moet in kaart gebracht worden evenals de eisen op vlak van beschikbaarheid voor elke use-case, in plaats van voor het volledige systeem.

Als dit proces rigoureus uitgevoerd wordt, kan tijdens de architectuurfase de beschikbaarheid aanzienlijk verhoogd worden met een factor 40x (van 90 tot 99.75%). De uiteindelijke beschikbaarheid wordt bepaald door de kans op falen (menselijk, configuratie, hardware, software), maar ook door de tijd die nodig is voor de detectie en het herstellen van het incident. Om deze reden is een goed geoliede organisatie essentieel.

In deze nota worden aanbevelingen geformuleerd ter verhoging van de beschikbaarheid tijdens requirements analyse, wanneer de architectuur wordt uitgetekend, tijdens development, op infrastructuurvlak. Ook wordt het belang van transparantie, governance en automatisering aangetoond. Gezien de breedte van het onderwerp, zal de bespreking beperkt blijven tot een high-level overzicht.